Op 16 december 1928, werd het Davidsfonds in Hever opgericht.

We hebben de archieven uit de kast gehaald en daar vinden we de illustere namen van de stichters:

• Dokter Richard Coen: erevoorzitter
• Pastoor Stuyck van Schiplaken: voorzitter
• Pastoor Nihoul van Hever: ondervoorzitter
• Frans De Vis, senior van Hever was secretaris

Andere bestuursleden:

• Onderpastoor Frickel van Schiplaken
• Jan De Troyer, hoofdonderwijzer in Hever
• Edward Rombauts van Hever, werd later hoogleraar aan de Universiteit in Leuven en was ook jarenlang lid van het Hoofdbestuur van het Davidsfonds.
• Felix De Troyer van Hever, onderwijzer

Zo te zien: een bestuur op hoog niveau! en vanaf de start vormt Hever met Schiplaken één afdeling en zo is het nog altijd: een samenwerking tussen de bewoners van deze en gene kant van de vaart. En de laatste jaren krijgen we ook langzaam aan een voetje in huis bij de mensen van Boortmeerbeek.

In de loop van 75 jaren wijzigde het bestuur nogal eens: er kwamen “raadsleden” en “wijkmeesters”: in de lijsten zien we namen verdwijnen en nieuwkomers in de plaats: nogal vanzelfsprekend.

Mag ik misschien toch één figuur een ereplaats geven en dat is meester Arthur Vander Elst: hij werd in 1939 bestuurslid en voorzitter van 1955 tot oktober 1973. Met vaderlijke, vaste hand leidde hij het bestuur en de afdeling kende een periode van groei en bloei.

Vóór de oorlog werd er steun verleend aan de plaatselijke “boekerijen”, er werden voordrachten georganiseerd, men maakte uitstappen in groep.

In 1931 werd er zelfs een ”vrouwenafdeling” opgericht: “De denneboom”.

De bedoeling was het jaarlijks Kerstfeest voor de kinderen beter te organiseren.

Tijdens de oorlogsjaren (1940-45) waren er nauwelijks activiteiten. De boeken op oorlogspapier liggen hier of daar nog op zolder. Want als vereniging die cultuurbevordering centraal stelt was en is het uitgeven van boeken een belangrijke factor.

Na de oorlogsjaren kwam de werking van de afdeling weer op gang:

• Voordrachten met o.a. Ernest Claes, in levende lijve in deze zaal met 150 aanwezigen.
• Wandelingen, eendagsreizen
• Deelname aan Vlaamse acties.
• In onze parochiezalen vonden vele BV’s van toen schrijvers, zangers,          kleinkunstenaars … een dankbaar publiek: Willem De Meyer, Jef Burm, Armand Preud’homme en Miel Cools, die in Hever zijn kleinkunstcarrière mocht starten.
• Ook het beroepstoneel (Reizend Volkstheater) was hier te gast
• Er werd een filmclub gestart.

In 1957: het eerste “Breugelfeest”: begin van een succesverhaal: deze uitingen van nieuwe feestcultuur trokken volle zalen.

In 1955 was onze afdeling een van de pioniers bij de oprichting van Jong-Davidsfonds. En hier past het om toch weer één naam te vermelden: een gedreven, talentvolle jonge man uit Schiplaken: Achiel Selleslach.

Achiel Selleslach was de grote bezieler van de werking van Jong-Davidsfonds, niet alleen in Hever maar ook ver daarbuiten, tot in de uithoeken van het Vlaamse land.

Bij Jong-Davidsfonds was er ruimte voor vormingsavonden, debatten, studiekringen en zinvolle ontspanning waarin de jongeren zich konden uitleven.

Wij denken aan de legendarisch geworden uitstappen met originele wagenspelen, aan de kleurrijke meiboomplantingen hier in het dorp.

In koorzang waren we ook sterk en volksdans trok vele jongeren aan.

Het “volwassen Davidsfonds” werd er alleen maar beter van en onze afdeling was toonaangevend in de streek (al zeggen we het zelf!).

Helaas, het leven van Jong-Davidsfonds was kort maar krachtig.

De “moedervereniging” (Davidsfonds hoofdbestuur) bekeek heel de zaak met veel argwaan. Nu zouden we zeggen: de generatiekloof, gebrek aan communicatie.

Resultaat: op 16 juni 1973 werd Jong-Davidsfonds opgeschort. De jongeren werden niet gehoord, hadden geen verweer, waren diep teleurgesteld. Adieu Jong-Davidsfonds ook in Hever.

Maar niemand kon ons beletten ons verder flink te amuseren met zang en ontspannende volksdans: vrienden onder elkaar en met wat geluk kon je een lief aan de haak slaan.

Dat dansen werd een succesverhaal tot op vandaag. In 1985 kwam er een nieuwigheid: de kinderdans en die groep werd in 2002 gesplitst volgens leeftijd.

En zo zitten we nu reeds aan de derde generatie en we doen nu Werelddans.

Even terug: 1958: 30 jarig bestaan: hoogste tijd voor een vlag!

Het ontwerp was van Robert Van Horenbeeck: het wapenschild is van de familie de Meester de Ravestein later overgenomen door de gemeente Hever. Ze werd vervaardigd door de “Manufaktuur van Linnengoed” “De Dijle” in de Lange Ridderstraat te Mechelen. Prijs: 2 236 BEF.

Toch wel behoorlijk veel voor die tijd. Ze ziet er nog goed uit voor haar leeftijd; alleen de vlaggenstok werd ooit vervangen: die was gesneuveld in een of andere betoging in Brussel. De vlaggendrager is er heelhuids vanaf gekomen!

Wat biedt het Davidsfonds in onze 21ste eeuw?

• een keuzelijst van boeken en cd’s, dit jaar uitgebreid 235 nummers
• de afdelingen krijgen van uit “Leuven” een zeer ruim aanbod van activiteiten die ze zelf kunnen opnemen in hun programma of waaraan de leden kunnen deelnemen.

Wij zijn zelf enthousiaste mee-doeners aan de jaarlijkse zoektochten.

Nationale initiatieven zoals Universiteit Vrije Tijd, concerten, tentoonstellingen, Nacht van de Geschiedenis, Junior journalist-wedstrijd kennen een grote uitstraling.

In 1997 zijn we gestart met een Leeskring.

Traditiegetrouw begint ons werkjaar met een Kleinkunst- of Cabaretprogramma.

En verder: zie ons jaarprogramma en archief.

Dit wordt dan geschiedenis voor de toekomst!

Een toekomst waarin we verder mensen willen samenbrengen om cultuur te laten beleven en waar de ontmoeting en het samenzijn een belangrijke meerwaarde vormt.

_________________________________________________________________

Door: Madeleine Vander Aerschot